Janneke@Zimbabwe

Twee weken terug uit Ghana en de voorbereidingen voor Zimbabwe zijn in volle gang. Mangwanani, goedemorgen. Masikati, goedemiddag. Manheru, goedeavond. Mijn eerste shonalessen zitten erop. Nu ben ik druk aan het woordjes leren. Tijdens de afgelopen weken in Ghana heb ik weer gezien hoe belangrijk het kennen van een taal is om te kunnen communiceren met patienten. Afhankelijk zijn van vertalers beperkt me in mijn werk. De vertalers zijn altijd behulpzaam en hebben goede bedoelingen maar er gaat veel informatie verloren (of nog erger: wordt veranderd). Beste voorbeeld: vraag 'hoeveelste zwangerschap is dit?' antwoord na vijf minuten 'yes'. Ik kan mijn werk dus beter doen als ik het Shona (taal in Zimbabwe) ga beheersen. Daarbij is het als arts ook veel leuker om zelf met patienten te praten. Dat is tenslotte het grootste gedeelte van m’n vak. Een talenknobbel heb ik niet, maar met deze motivatie hoop ik ook een eind te kunnen komen.

Communiceren zal ik ook gaan doen met het thuisfront in Nederland. Daarvoor is er een thuisfrontteam opgericht. Aan de GZB website wordt gewerkt. Inmiddels heb ik ook een eigen facebookpagina (Janneke@Zimbabwe) en leer ik nieuwe communicatiemiddelen ontdekken. Twitter staat nog op het actielijstje. Zo hoop ik nu én straks in Zimbabwe mijn ervaringen te kunnen delen. Omdat ik in Zimbabwe kennis ga door te geven, maar ook nieuwe kennis en ervaringen ga opdoen. Die ervaringen wil ik graag doorgeven naar Nederland. En natuurlijk vind ik het ook leuk om op de hoogte te blijven van wat er in Nederland gebeurd!

Wordt vervolgd!

(PS deze waarbenjij.nu site is gebruikt voor verslagen van mijn reizen naar Malawi, Israel en Ghana; via ‘volledig profiel’ zijn de stukjes te lezen).