ndili ndi zitosi (ik heb foto's)

…Het is alleen nog even de vraag of ik ze ook hier op mn website krijg. Heb vandaag in ieder geval het voornemen omdat te proberen. Alles goed met jullie? Bedankt voor jullie meeleven! Internet is de laatste tijd erg traag, meestal kom ik niet verder dan de inbox van mijn mail, dus sorry als ik niet reageer: this is Malawi… (zoals een van de clinical officers ook opmerkte toen ik met een ambulance een health centre ging bezoeken en de weg een beetje hobbelig was)

De tijd vliegt! Reden te meer om volop te genieten van alles hier. Een selectie van wat ik meegemaakt heb de laatste tijd:

Vorige week een typisch Afrikaans dagje gehad. Ik zou met een aantal verpleegkundigen meegaan naar een dorpje om daar kinderen te wegen, zwangeren te checken, te vaccineren etc. Om acht uur zouden we vertrekken. Ik was netjes op tijd (de overdracht was al afgelopen dus ja, wat moet je anders doen) en zowaar om vijf voor acht verscheen de eerste. Na nog wat spullen verzameld en besteld te hebben (had op zich ook de dag ervoor gekund) en we uitgebreid hadden kennisgemaakt, bleek er geen chauffeur voor de auto te zijn. Zo’n twee uur later was alles geregeld… alleen de auto was een beetje kleiner dan normaal. Vroeg nog heel beleefd of dat ik ook in kon stappen en dat kon uiteraard. Totdat er een enorme discussie in chichewa volgde (er stonden nog drie mensen buiten die er –ook voor Malawiaanse begrippen- toch echt niet meer bij konden) en de man naast mij een subtiel gesprek begon: ‘we zijn vandaag met veel’ eh ja, dat klopt… ben uiteindelijk toch maar uitgestapt.

’s Middags naar een ander dorp geweest om een casus te verifiëren van een moeder die na de geboorte van haar kind was overleden. Achter op de motor smalle zandweggetjes afgecrossd om vervolgens in een piepklein dorpje aan te komen. Na audiëntie bij het dorpshoofd konden we met de ‘verloskundige’ gaan praten. Een prachtige tocht en een erg interessante ervaring! Het maakte het feit meer dan goed dat ik die dag in totaal 3,5 uur bij de ingang van het ziekenhuis heb zitten wachten. In Nederland zou ik dat echt niet getrokken hebben. Hier is het heel normaal: je geniet van de zon, praat met bekenden die langslopen. Ik geniet er echt van dat het leven hier niet of nauwelijks stress kent!

Ben vorige week ook op OK geweest. Veel dingen gaan hetzelfde als in Nederland en ik moet zeggen dat het eigenlijk best goed georganiseerd is. Sommige dingen zijn wel anders… Patiënten lopen vanuit de wachtruimte met hun blote voeten over de gang naar de operatiekamer en zo komt het dat een patiënt met stukken modder onder haar voeten op de operatietafel ligt...
Iets minder geavanceerd dan in Nederland is het wel: na de keizersnede liep ik met een kind over m’n arm naar de gang terug om aan de vader te showen (in Nederland hebben ze daar meestal toch wel een soort rijdende couveuses voor… en zijn de vaders trouwens bij de operatie aanwezig). Boven de ingang van de OK hangt een bord met een tekst uit Jesaja 41:10 : ‘wees niet bang, Ik ben bij je’, en voordat de operatie begint wordt door sommige artsen (of door de patiënt) hardop gebeden.

Zo’n periode in het buitenland is een mooie gelegenheid om wat verborgen talenten bij jezelf te ontdekken en ontwikkelen. Wisten jullie bijvoorbeeld al dat ik een rol heb in een videoclip die binnenkort op de Malawiaanse televisie verschijnt? De clip roept mensen op om zich te laten testen op HIV. Nu denken jullie natuurlijk dat ik een co-assistent speel, maar nee, ik dans de magarena en de polonaise (en heb daarmee gelijk de top van mijn kunnen bereikt ;))! Jullie zijn natuurlijk razend benieuwd naar het resultaat, ik ben nu bezig om het op YouTube te zetten. Als het gelukt is kunnen jullie het vinden onder 'VCT' en 'nkhoma'.

Ben pas nog een weekendje naar Lake Malawi geweest. Lekker gezwommen, gesnorkeld en een beetje bruin geworden. Het is toch niet helemaal de bedoeling dat je midden in Afrika zit en jezelf met de dag witter ziet worden in de spiegel. Nu zit ik in Zomba in een internetcafe, we gaan van t weekend het plateau daar bewandelen. Moet prachtig zijn dus dat wordt weer genieten. Nog twee weekjes op de verloskunde te gaan en dan ga ik al weer richting Nederland vliegen. Ik geniet dus nog maar even...

Hartelijke groet! Janneke