ali ndi malungu (hij/zij heeft malaria)

hallo allemaal,

Dank voor al jullie reacties en meeleven! Hopelijk hebben jullie genoten van de kerstvakantie en de ijspret (stiekum wel een beetje jammer dat ik dat nou net weer mis...). Net voor kerst ben ik gearriveerd in Nkhoma, hoog tijd dus om jullie te laten weten wat ik hier zoal uitvoer.

Ik verblijf in een guesthouse met nog een stuk of 6 Nederlandse geneeskundestudenten/verpleegkundigen. Heerlijk om weer een beetje een geregeld leven te leiden en te genieten van wat comfort: warme douche, kastruimte om je spullen op te bergen, eigen slaapkamer en vier man personeel dat de wacht houdt, de tuin bijhoudt en water kookt (om te drinken). In Malawi zijn ze er erg goed in om mensen aan het werk te zetten. Ook tijdens het reizen merkten we dat vaak (misschien heb ik het ook al wel geschreven; eindeloos veel politiecontroles, kassabonnetjes die gecontroleerd worden etc).
Genoeg gezelligheid hier in het guesthouse. We hebben kerst gevierd met alle andere mensen die hier werken vanuit het buitenland en oud en nieuw met de mensen die in het guesthouse waren. Toch nog even oliebollen gebakken :).

Inmiddels ben ik al weer bijna twee weken actief in het ziekenhuis. Eerlijk gezegd voelde dat al snel als normaal aan. Als je erover nadenkt is dat het zeker niet. De setting is totaal anders als in Nederland. Patienten liggen met 8 of meer op zaal, hebben allemaal ong. 2 familieleden bij zich die hen wassen en voor hen koken (op houtvuurtjes in de 'ziekenhuistuin') en onder de bedden van de patienten slapen. De gang wordt drie keer per dag gedweild en dat mag ook wel want er lopen gerust kippen en honden in en uit. Rond etenstijd zitten alle familieleden in de gangen (die al niet extreem breed zijn) maispap te eten. Gezellig druk dus...
Zo ongeveer iedereen heeft hier malaria: mn als ik meeloop op de polikliniek maar ook op de mannenafdeling waar ik deze twee weken heb gewerkt (of althans dat is de diagnose die gesteld is...). Het medische werk is heel anders als in Nederland: een soort minder complex. Minder ziektes waar je aan kunt denken, minder aanvullende onderzoeken die je kunt aanvragen (zo'n 6 labbepalingen en een echo, rontgenapparaat is nl. al twee weken stuk), en de gemiddelde patient krijgt een stuk minder medicatie dus voor interacties hoef je ook niet zo bang te zijn.

Ergens bevalt het me wel dat het wat minder complex is... maar het heeft natuurlijk ook een andere kant: je hebt minder middelen om je patienten te helpen.
We mogen veel zelf doen hier. Het is nog een beetje aftasten wat er precies verwacht wordt. Enerzijds loop je met een clinical officer mee die natuurlijk veel meer weet van tropengeneeskunde dan ik. Anderzijds zijn ze soms ineens de hele dag nergens te bekennen en is het meer zo van 'als jij het niet doet doet niemand het'.

Enige frustratie tot nu toe is dat ik me niet kan uitdrukken in het Chichewa dat ze hier spreken (en dat ik de patienten al helemaal niet kan verstaan). Is af en toe een beetje vervelend dat je afhankelijk bent van iemand om te vertalen.
Komende drie weken ga ik naar de kinderafdeling waar nu zo'n 130 kinderen (op 40 bedden...) liggen, met ongeveer allemaal Malaria. Gemiddelde opnameduur 2 dgn, dus dat betekend lopende band opnames en ontslagen. Tot nu toe heb ik redelijk relaxte werktijden gehad. Ik vermoed dat daar wel verandering in gaat komen, ben eerlijk gezegd wel blij dat ik wat kan gaan doen/betekenen. Jullie horen er de volgende keer meer over!

De omgeving is trouwens prachtig hier. Ik geniet echt volop.

Zegen in al jullie werkzaamheden! Hartelijke groet, Janneke

PS: voor wie het geprobeerd had... sorry maar had geen mogelijkheid jullie eerder te laten weten dat mijn nl simkaart niet werkt hier. Evt. ben ik bereikbaar op +265 9207 600.